نگو بدرود

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کنترک من خراب شب گرد مبتلا کنماییم و موج سودا شب تا به روز تنهاخواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کناز من گریز تا تو هم در بلا نیفتیبگزین ره سلامت ترک ره بلا کنماییم و آب دیده در کنج غم خزیدهبر آب دیده ما صد جای آسیا کنخیره کشی است ما را دارد دلی چو خارابکشد کسش نگوید تدبیر خونبها کنبر شاه خوبرویان واجب وفا نباشدای زردروی عاشق تو صبر کن وفا کندردی است غیر مردن آن را دوا نباشدپس من چگونه گویم کاین درد را دوا کندر خواب دوش پیری در کوی عشق دیدمبا دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کنگر اژدهاست بر ره عشقی است چون زمرداز برق این زمرد هی دفع اژدها کنبس کن که بیخودم من ور تو هنرفزاییتاریخ بوعلی گو تنبیه بوالعلا کن نگو بدرود ...ادامه مطلب

دلم بهانه تو را دارد ؛ تو می دانی بهانه چیست ؟ بهانه همان است که شب ها خواب از چشم من می دزدد ... بهانه همان است که روزها میان انبوهی از آدم ها چشمانم را پی تو می گرداند ... بهانه  همان صبری ست که بر لبانم سکوت می دهد تا گلایه نکنم از نبودنت ... نگو بدرود ...ادامه مطلب

من گمان می کردمدوستی همچون سروی سرسبزچارفصلش همه آراستگی ست من چه می دانستم هیبت باد زمستانی هست من چه می دانستم سبزه می پژمرد از بی آبیسبزه یخ می زند از سردی دیمن چه می دانستم دل هر کس دل نیست قلبها ز آهن و سنگ قلبها بی خبر از عاطفه اند ... و چه رویاهاییکه تبه گشت و گذشت و چه پیوند صمیمیتها که به آسانی یک رشته گسست ... آرزو می کردم که تو خواننده ی شعرم باشیراستی شعر مرا می خوانی ؟نه ، دریغا ، هرگزباورم نیست که خواننده ی شعرم باشیکاشکی شعر مرا می خواندی ... با من اکنون چه نشستنها ، خاموشیهابا تو کنون چه فراموشیهاستچه کسی می خواهد من و تو ما نشویم خانه اش ویر نگو بدرود ...ادامه مطلب

سری پیش قصه مامان بزرگمو گفتم اینبار قصه خواهرشو همون خاله مامان که منم خاله صداش میزنم طبق معمول نشستم روبروشو  خواستم از گذشتش بگه پشت سر هم آه کشید بعد هم اسم شوهرشو چند دفعه تکرار کرد:علیپرسیدم چطوری بود که عاشقش شدی تازه اون زمانفقط گفت من از اولشم علی رو دوس داشتمهمه میدونستن من مثل این مامان بزرگت نبودم که ساده باشم و به حرف بقیه ازدواج کنم اون زمان سن من از ازدواج گذشته بود  20 سال سنی بود برا خودشولی من پامو تو یه کفش کردم که فقط علی رو میخوامبرام خواستگار میومد و قبول نمیکردم یه روز بالاخره تو روی بابام وایستادم و گفتم یا علی یا هیچ کس ** پرسی نگو بدرود ...ادامه مطلب

و مرا آنقدر آزردی .. که خودم کوچ کنم از شهرت .. بکنم دل ز دل چون سنگت .. تو خیالت راحت .. می روم از قلبت .. میشوم دورترین خاطره در شب هایت تو به من می خندی .. و به خود می گویی: باز می آید و می سوزد از این عشق ولی .. بر نمی گردم نه! می روم آنجایی که دلی بهر دلی تب دارد .. عشق زیباست و حرمت دارد .. تو بمان باقلبت.. دلت ارزانی هر کس که دلش مثل دلت سرد و بی روح شده است .. سخت بیمار شده است .. تو بمان در شهرت نگو بدرود ...ادامه مطلب

خیلی مراقب باش ...... چون       احمق بودن،             سنگدل بودن،                               بد بودن،                                    بدجنس بودن،                                               و ناسپاس بودن خیلی راحت تر از آن است که فکر کنیم ما هرگز دچارش نمیشویم... باور کن خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی راحته ... نگو بدرود ...ادامه مطلب